22.05.2012

Wyższy Urząd Górniczy
Departament Warunków Pracy

Katowice, dnia 29.05.2012 r.

I N F O R M A C J A Nr 37/2012/EW

w sprawie wypadku lekkiego, jaki miał miejsce w dniu 22.05.2012 r. ok. godz. 10.35 w Kopalni Soli „Kłodawa” SA w Kłodawie, któremu uległ pomocnik wiertacza wiertnicy WOH-75 B, lat 49, pracujący w górnictwie 30 lat.

W dniu 22 maja 2012 r., w polu eksploatacyjnym Nr 3, w przekopie 12 A na poz. 600 m, brygada w składzie wiertacz oraz dwóch pomocników wiertacza na zmianie I-szej, trwającej od godziny 6.00 do godziny 14.00, prowadziła wiercenie otworu badawczego Nr 1320. Otwór badawczy wykonywany był na podstawie dokumentacji pt.: „Projekt techniczny otworu wiertniczego prowadzonego przez oddział G-10. Otwór badawczy Nr 1320. Pole 3, poziom 600 m w Przekopie Nr 12 A”, zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego z datą 23.04.2012 r. Projekt zakładał wykonanie otworu badawczego o długości 160 m.

Przed rozpoczęciem robót przodowy dokonał kontroli składu atmosfery oraz sprawności aparatu wiertniczego WOH-75 B i pompy płuczkowej (skład atmosfery kopalnianej był zgodny z normą, a urządzenia były sprawne) więc przystąpiono do wiercenia otworu. Przed rozpoczęciem wiercenia długość odwierconego otworu wynosiła 19,5 m. W trakcie wiercenia, po odwierceniu ok. 2 m otworu, nastąpiło wyfuknięcie gazów z otworu i wypływ cieczy płuczkowej, w wyniku czego nastąpiło chwilowe ograniczenie widoczności w przodku wskutek zamglenia.

Po opadnięciu mgły przodowy zauważył, że pomocnik wiertacza klęczy na spągu i uskarża się na ból w plecach. Po ściągnięciu koszuli z pleców poszkodowanego stwierdził otarcia na plecach i prawej łopatce, a poszkodowany oświadczył, że czuje się dobrze. Poszkodowany, w asyście drugiego pomocnika wiertacza, pociągiem osobowym udał się pod szyb i wyjechał na powierzchnię. Po przewiezieniu go do szpitala, lekarz stwierdził jedynie u niego powierzchowne urazy – prześwietlenia rtg nie wykazały żadnych złamań.

Po zaistniałym zdarzeniu przodowy dokonał pomiaru składu atmosfery w przodku – metanu CH₄, siarkowodoru H₂S, tlenku węgla CO, nie stwierdzono, natomiast pomiar zawartości tlenu wykazał 21 %.

Bezpośrednio po zdarzeniu, ok. godz.11⁰⁰, pracownik działu wentylacji pobrał próby pipetowe z głowicy przeciwwyrzutowej otworu badawczego. Analiza pobranych gazów wykazała następujące stężenia gazów:

• metan: 0,65; 0,14; 0,00 %,
• dwutlenek węgla 0,00; 0,04, 0,04 %,
• tlen: 0,57, 14,37, 18,34 %.

W trakcie przeprowadzonych wizji, w dniu zdarzenia 22.05.2012 r. i w dniu następnym, stwierdzono, że otwór badawczy Nr 1320 usytuowany jest w czole przodka na wysokości 1,6 m od spągu wyrobiska i w odległości 2,0 m od jego prawego ociosu. W otworze zacementowano rurę obsadową, o długości 6,0 m i średnicy Φ 140 mm, do której zamocowano głowicę przeciwwyrzutową, przez którą prowadzono wiercenie. W odległości 7,5 m od czoła wyrobiska zabudowane było urządzenie wiertnicze WOH-75 B, a po jego lewej stronie pompa płuczkowa. W trakcie oględzin urządzenia wiertniczego stwierdzono skrzywienie wrzeciona oraz urwany przewód wiertniczy na połączeniu z wrzecionem. Z głowicy przeciwyrzutowej wystawał przewód wiertniczy, który po zerwaniu na połączeniu z wrzecionem wysunął się do wyrobiska. Stwierdzono, że wysunięta część przewodu ma długość ok. 16,5 m i została zgięta w trzech łukowych załamaniach, których promienie oceniono na R=1,0 m, R=1,5 m, R=2,5 m. Całkowita długość otworu wykonanego do momentu zdarzenia wynosiła ok. 21,5 m.

Szczegółowe oględziny miejsca zacementowania rury obsadowej w otworze oraz czoła przodka nie wykazały jakichkolwiek spękań lub złuszczeń. Również nie stwierdzono wizualnych uszkodzeń rury obsadowej oraz zabudowanej na niej głowicy przeciwwyrzutowej. Jedynymi stwierdzonymi uszkodzeniami było skrzywienie wrzeciona oraz urwanie i zgięcie przewodu wiertniczego. Nie stwierdzono żadnych rozkruszonych skał, w strefie wierconego otworu, a pomiar atmosfery kopalnianej, wykonany przez przodowego bezpośrednio po zdarzeniu, nie wykazał gazów szkodliwych w przekroju wyrobiska. Badania składu gazów w próbach pipetowych pobranych z otworu przez służby kopalniane, bezpośrednio po zdarzeniu, wykazały jedynie 0,65 % metanu i śladowe stężenia (0,04 %) dwutlenku węgla.

W związku z powyższym, że stwierdzono jedynie wypływ gazu a nie wyrzut gazów lub skał, Dyrektor Okręgowego Urzędu Górniczego w Poznaniu na podstawie § 27 ust. 2 zarządzenia Nr 11 Prezesa Wyższego Urzędu Górniczego z dnia 3 lutego 2012 r., w sprawie trybu wykonywania czynności inspekcyjno-technicznych przez pracowników okręgowych urzędów górniczych oraz Specjalistycznego Urzędu Górniczego, podjął decyzję o odstąpieniu badania przyczyn zaistniałego wypadku.

Informację opracowano na podstawie danych z OUG w Poznaniu.